چرا ما سرنوشت سبزها را گره می زنیم از این راه پیمایی به آن راه پیمایی؟ اصلا ما که چند سال است داد می زنیم راه پیمایی درست کردن که کاری ندارد، چرا خودمان هم افتاده ایم تو بازی مسخره لشکرکشی؟ اینها همین را می خواهند. آدم جمع کردن برای کسی که پول دارد، مدرسه ها و اداره ها، هیات مذهبی و مساجد دستش است عین آب خوردن است. کاری ندارد. اصلا پز می دهد که ببین چه قدرتی داریم که می توانیم این همه آدم جمع کنیم. بگو پول. بگو زور. سبز داستانش چیز دیگری است. سبز احتیاجی به حضور فیزیکی ندارد. خدا هست با قدرت هم هست. اما کو؟ انکارش کن و سعی در محو آثارش کن آن گاه خدا می آید. سبز از جنس خداست. هر خوبی ای، هر داخواهی ای، هر فریاد یا هر سکوتی که از سر مظلومیت است بهره ای از خدا دارد. این را که نمی شود حذفش کرد.

برگرفته از وبلاگ هادی بیات فرزند آیت الله بیات