چرا ما سرنوشت سبزها را گره می زنیم از این راه پیمایی به آن راه پیمایی؟ اصلا ما که چند سال است داد می زنیم راه پیمایی درست کردن که کاری ندارد، چرا خودمان هم افتاده ایم تو بازی مسخره لشکرکشی؟ اینها همین را می خواهند. آدم جمع کردن برای کسی که پول دارد، مدرسه ها و اداره ها، هیات مذهبی و مساجد دستش است عین آب خوردن است. کاری ندارد. اصلا پز می دهد که ببین چه قدرتی داریم که می توانیم این همه آدم جمع کنیم. بگو پول. بگو زور. سبز داستانش چیز دیگری است. سبز احتیاجی به حضور فیزیکی ندارد. خدا هست با قدرت هم هست. اما کو؟ انکارش کن و سعی در محو آثارش کن آن گاه خدا می آید. سبز از جنس خداست. هر خوبی ای، هر داخواهی ای، هر فریاد یا هر سکوتی که از سر مظلومیت است بهره ای از خدا دارد. این را که نمی شود حذفش کرد.
برگرفته از وبلاگ هادی بیات فرزند آیت الله بیات
خوندم....و ....باز ....نمیتونم .....نظری...بدم.
فقط خواستم بگم....هستم.
موافق نیستم. اینکه کورکورانه به راهپیمایی برویم اشتباه است ولی بی خیال راهپیمایی شدن هم سعنی تسلیم شدن در برابر حربه ی حکومت
نگفتم بیخیال شیم. اما هر روز بخوایم همه رو دعوت کنیم بیان بیرون و بعدش کم هم بیان که این باعث میشه آتو بیفته دست کیهان نشینان که ما رو دست بندازن. میشیم اونوقت عین بروبچه های "ما هستیم" و شهرام همایون. جنبش سبز خیلی با عظمت تر از این حرفاست. در ضمن این "هر روز" و به هر بهونه ای کشوندن مردم به خیابون باعث فرسایش ملت میشه. بذاریم جمع شه یهو سر یه "تایم مهم" بریزیم بیرون و دهنشونو ببندیم! یه چیز عین 25 خرداد!
ِیا آدم باید خیلی احمق باشد و یا مامور جمهوری اسلامی که این حرف را بزند. مگر بدون تظاهرات ما حالا اینجا بودیم؟ باید همچنان به خیابان بیاییم و همچنان مزدورهای جمهوری اسلامی را به حقارت بیندازیم.
مرسی از لطفتون! چقدر از دور تماشا کردن قشنگ و "ساده" است..
از جناب بیات تعجب می کنم